|
A - I n f o s
|
|
a multi-lingual news service by, for, and about anarchists
**
News in all languages
Last 40 posts (Homepage)
Last two
weeks' posts
Our
archives of old posts
The last 100 posts, according
to language
Greek_
中文 Chinese_
Castellano_
Catalan_
Deutsch_
Nederlands_
English_
Français_
Italiano_
Polski_
Português_
Russkyi_
Suomi_
Svenska_
Türkçe_
_The.Supplement
The First Few Lines of The Last 10 posts in:
Castellano_
Deutsch_
Nederlands_
English_
Français_
Italiano_
Polski_
Português_
Russkyi_
Suomi_
Svenska_
Türkçe_
First few lines of all posts of last 24 hours |
of past 30 days |
of 2002 |
of 2003 |
of 2004 |
of 2005 |
of 2006 |
of 2007 |
of 2008 |
of 2009 |
of 2010 |
of 2011 |
of 2012 |
of 2013 |
of 2014 |
of 2015 |
of 2016 |
of 2017 |
of 2018 |
of 2019 |
of 2020 |
of 2021 |
of 2022 |
of 2023 |
of 2024 |
of 2025
Syndication Of A-Infos - including
RDF - How to Syndicate A-Infos
Subscribe to the a-infos newsgroups
(tr) Italy, FdCA: Yenilgilerden ders çıkarmak (ca, de, en, it, pt)[makine çevirisi]
Date
Fri, 5 Sep 2025 07:35:21 +0300
8/9 Mayıs referandumuyla ortaya çıkan yenilgi sadece belirgin değil,
aynı zamanda tamdır. Aslında, salt sendikal düzeyin ötesine geçerek
açıkça politik bir öneme sahiptir, çünkü çok yönlü ekonomik, sosyal,
politik ve kurumsal yapılandırmalarıyla sınıf düşmanının bir zaferi
olarak yapılandırılmıştır. Bu yenilgi, hem işverenlerin ve hükümetin alt
sınıfların yaşam koşullarına ve sivil haklara ve özgürlüğe karşı
saldırılarının yeniden canlanması hem de sendikal örgütlenme ve
stratejik rolü açısından, İkinci Dünya Savaşı'ndan bu yana deneyimlenen
en karmaşık ve dramatik aşamalardan birinde ciddi sonuçlara yol açmaya
mahkum bir yenilgidir.
Sendikal eylemin, alt sınıfların yaşam koşullarının tavizsiz
savunulmasını bir kenara bırakarak politik, parti ve kurumsal alana
kayması, referandum kampanyası sırasında olduğu gibi sendikal eylemin
yerini parlamentarizmle iç içe geçmenin alması durumunda yenilginin
kesin olduğu ortaya çıkmıştır.
Landini ve CGIL liderlik grubu, referandum aracını seçerek, milyonlarca
işçinin kaderini sınıf düşmanının eline bırakmanın ve Kasım genel
grevinin başarısının, en azından referanduma kadar işçileri harekete
geçirecek mücadele yolları inşa etmeden son aylarda sönmesine izin
vermenin ağır sorumluluğunu üstlendi.
Beş referandumdan dördünü destekleyen CGIL, bu nedenle, "geniş alan"ın
manevralarıyla, yani önceki merkez sol hükümetlerde krizin maliyetlerini
tamamen sınıfımıza yükleyen politikalar benimseyerek kendilerini öne
çıkaran partilerle iç içe geçmiş olan tüm referandum meselesinden
zayıflamış olarak ortaya çıkıyor. Böyle bir ittifak, CGIL'nin işçilerin
asgari hayati ihtiyaçlarına yönelik burjuvazinin benzeri görülmemiş
saldırısına karşı koyma iradesini ve yeteneğini açıkça etkilemiştir, bu
nedenle hükümete ve işverenlere karşı önemli bir muhalefeti dile
getirmek bundan sonra daha da zor olacaktır.
PCI'nin 1980'de FIAT anlaşmazlığının feci şekilde sonuçlanmasının
ardından desteklediği 1984 referandumunun kayan ölçekte yenilgisinin
ciddi bir düşünceye yol açmadığı anlaşılıyor. İşverenler ve sosyalist
Craxi hükümeti, neoliberal ve işçi karşıtı politikaların onaylanmasında
geri dönüşü olmayan bir noktayı işaretleyerek zafer kazandı. Referandum
stratejisinin boşluğunun bir başka teyidi, Rifondazione Comunista'nın o
zamanki sekreter Fausto Bertinotti ile birlikte önerdiği İşçi
Statüsü'nün 18. maddesinin uzatılması hakkındaki 2003 referandumuydu; bu
da oyların yalnızca %25'ine ulaşarak feci bir yenilgiye uğradı. O zaman,
Silvio Berlusconi liderliğindeki merkez sağ hükümet, başlangıçta
kendisine karşı bir pozisyon aldıktan sonra, çekimser kalma
gerekçelerini destekledi. Çekimserlik, merkez solun ılımlıları
(Francesco Rutelli'nin Margherita'sı, şu anda Renzi ve Calenda'nınkine
benzer bir rol üstleniyor) ve çok daha ciddi bir şekilde, sadece birkaç
iç kaçışla, o zamanlar Piero Fassino'nun liderliğini yaptığı ve Sergio
Cofferati'nin de yakın zamanda CGIL liderliğinden ayrıldığı Sol
Demokratlar tarafından da destekleniyor.
Bu tür emsaller karşısında, hükümet güçlerinin çekimserlik göstergesini
"oy vermeyi bir yurttaşlık görevi olarak belirleyen anayasal ilkelere
ihanet" olarak damgalamayı amaçlayan eleştiriler, hem CGIL liderliği hem
de Demokrat Parti tarafından yöneltilmiş, boş ve tamamen yetersiz görünüyor.
Bu daha fazla yenilgi, CGIL'de hala mevcut olan, CISL'nin
neo-korporatist dönüşüne ve referandum meselesiyle nesnel olarak
güçlenmiş olarak ortaya çıkan Demokrat Parti'nin daha ılımlı
bileşenlerine aşırı ilgiyle bakan daha uyumlu kesimleri kesinlikle
destekleyecektir. Ekonomik, hükümetsel ve politik güç tarafından
düzenlenen çeşitli boykotların analizine veya yenilgiyi en aza indirmek
için oyların %30'unu talep eden merkez solun o kısmının dolambaçlarına
odaklanmakla ilgilenmiyoruz. Bunun, referandum kısayolu aracılığıyla
toplumsal ve sınıf çatışmasına bilinçli olarak bir alternatif olarak
kendini konumlandıran sendikanın gerçek bir kurumsal kaymasının sonucu
olduğuna inanıyoruz.
Öte yandan, bir kez daha tarih onu yorumlayanları ifade eder. Böylece
CISL'nin neo-korporatist liderlik grubu da eylemini kurumsal düzeye
taşıdı ve geçen 14 Mayıs'ta, tüm hükümet çoğunluğunun tam desteğiyle,
işçilerin şirketlerin yönetimine, sermayesine ve kârlarına katılımına
ilişkin yeni yasa Hükümleri'nin ortaya çıktığı "çalışmaya katılım" için
popüler bir yasa tasarısı için imza toplanmasını teşvik etti. Bunun
karşısında, CGIL liderlik grubu, biraz doğaçlama bir aktivizm
sergileyerek (sadece tarihsel uyumlu tutumu ve kapitalist çerçeveye tabi
olmasıyla açıkça çelişen bir şekilde), kendisini referandum tercihine
adamış, toplumsal çatışmayı zayıflatmış ve böylece yakıcı bir yenilgiyi
olgunlaştırmıştır.
CGIL içinde bile referandum tercihinin birçok kişi tarafından yetersiz,
olası olmayan ve her halükarda toplumsal çatışmanın yerine geçecek bir
şey olarak görülmesine ve bu eleştirel değerlendirmelerin çok sayıda
başka siyasi örgütte ve taban sendikacılığında da onay bulmasına rağmen,
kurumsal sürüklenmeye karşı muhalefet başlamamış, büyük ölçüde azınlıkta
kalmış ve toplumsal çatışma daha geniş bağlamlara genelleşmemiştir. Ve
şimdi, yenilgiden sonra, bunu tekrar önermek ve üniter bir bağlamda
ilerletmek çok daha zor olacaktır. Dahası, yenilgi sadece CGIL liderlik
grubunun değil, aynı zamanda ve her şeyden önce, referandum tercihinde
cömertçe kendini harcayan tüm militan yapısının yenilgisidir. Bu
değerlendirmeler, konfederal sendikacılığın liderlik gruplarında
kesinlikle bulunan sorumlulukların arayışına değil, ancak nesnellik ve
tarihsel bağlamlandırma ile özdeşleştirilmesi gereken sorumluluklara
değil, her şeyden önce, toplumsal çatışmayı genelleştiremeyen ve
konfederal sendikacılığın konvansiyonel, kurumsal, bürokratik ve
neo-korporatist eğilimlerine etkili bir şekilde karşı koymak için
öz-referanslı mantıkları aşamayan tüm sınıf muhalefetini etkileme gerçek
kapasitesine atıfta bulunmaktadır.
"İşçiler ve öncüler olarak, herhangi bir paternalist yaklaşımın dışında,
öncelikle kitlelerin öznel durumu ve sandıkların da doğruladığı gibi,
dağılmış, hayal kırıklığına uğramış, burjuva modellerine kapılmış, büyük
ölçüde kayıtsız ve kendi sömürü durumunun pek farkında olmayan, yaşam
koşullarına kapsamlı bir saldırı gerçekleştiren şiddetli ve yaygın bir
burjuva saldırısı karşısında bile çatışmaya hazır olmayan bir işçi
sınıfı gerçeği hakkında kendimizi sorgulamak görevimizdir."
İşçiler ve öncüler olarak, herhangi bir paternalist yaklaşımın dışında,
öncelikle kitlelerin öznel durumu ve sandıkların da doğruladığı gibi,
dağılmış, hayal kırıklığına uğramış, burjuva modellerine kapılmış, büyük
ölçüde kayıtsız ve kendi sömürü durumunun pek farkında olmayan, yaşam
koşullarına kapsamlı bir saldırı gerçekleştiren şiddetli ve yaygın bir
burjuva saldırısı karşısında bile çatışmaya hazır olmayan bir işçi
sınıfı gerçeği hakkında kendimizi sorgulamak görevimizdir. Eksik olan ve
hala eksik olan şey, alt sınıfların ve en zayıf ve en az korunan
toplumsal kesimlerin çıkarlarını savunmak için birleşik örnekleri ifade
edebilen ve inşa edebilen, üretken gerçekliklerde ve kitle
hareketlerinde kök salmış militan bir yapıdır. İnşası, ara sıra olmayan
bir şekilde, ancak tüm sınıf hareketinin birliğini ve özerkliğini,
özellikle de bu özel aşamada olduğu gibi yenilginin teyit edildiği en
zor anlarda bile nasıl koruyacağını bilen gerçek bir stratejik
farkındalıkla sürdürülmelidir. Sınıfımızın yaşadığı ve önemli
zaferlerini gölgede bırakan yenilgilerden kaynaklanan farkındalıktan
yola çıkan ve böylece giderek sermayenin lehine dönen toplumsal
çatışmanın mevcut kriz durumunun temelini belirleyen giderek daha
gerekli bir çalışmadır. Gerekli, acil ve artık ertelenemez bir çalışmadır.
Alternativa Libertaria/FdCA
https://alternativalibertaria.org/imparare-dalle-sconfitte/
________________________________________
A - I n f o s Anartistlerce Hazirlanan, anartistlere yonelik,
anartistlerle ilgili cok-dilli haber servisi
Send news reports to A-infos-tr mailing list
A-infos-tr@ainfos.ca
Subscribe/Unsubscribe https://ainfos.ca/mailman/listinfo/a-infos-tr
Archive http://ainfos.ca/tr
- Prev by Date:
(tr) France, OCL: Broşür - Allier'de ekstraktivist karşıtı mücadele ve toplantı günleri - NO MINE'S LAND: 25-27 Temmuz 2025 Echassières'te (03) Stop Mines 03 ile (ca, de, en, fr, it, pt)[makine çevirisi]
- Next by Date:
(tr) France, OCL CA #352 - İran'daki Bağımsız Örgütlerden Ortak Açıklama (ca, de, en, fr, it, pt)[makine çevirisi]
A-Infos Information Center