A - I n f o s

a multi-lingual news service by, for, and about anarchists **
News in all languages
Last 40 posts (Homepage) Last two weeks' posts Our archives of old posts

The last 100 posts, according to language
Greek_ 中文 Chinese_ Castellano_ Catalan_ Deutsch_ Nederlands_ English_ Français_ Italiano_ Polski_ Português_ Russkyi_ Suomi_ Svenska_ Türkçe_ _The.Supplement

The First Few Lines of The Last 10 posts in:
Castellano_ Deutsch_ Nederlands_ English_ Français_ Italiano_ Polski_ Português_ Russkyi_ Suomi_ Svenska_ Türkçe_
First few lines of all posts of last 24 hours | of past 30 days | of 2002 | of 2003 | of 2004 | of 2005 | of 2006 | of 2007 | of 2008 | of 2009 | of 2010 | of 2011 | of 2012 | of 2013 | of 2014 | of 2015 | of 2016 | of 2017 | of 2018 | of 2019 | of 2020 | of 2021 | of 2022 | of 2023 | of 2024 | of 2025

Syndication Of A-Infos - including RDF - How to Syndicate A-Infos
Subscribe to the a-infos newsgroups

(tr) Italy, FdCA: Yenilgilerden ders çıkarmak (ca, de, en, it, pt)[makine çevirisi]

Date Fri, 5 Sep 2025 07:35:21 +0300


8/9 Mayıs referandumuyla ortaya çıkan yenilgi sadece belirgin değil, aynı zamanda tamdır. Aslında, salt sendikal düzeyin ötesine geçerek açıkça politik bir öneme sahiptir, çünkü çok yönlü ekonomik, sosyal, politik ve kurumsal yapılandırmalarıyla sınıf düşmanının bir zaferi olarak yapılandırılmıştır. Bu yenilgi, hem işverenlerin ve hükümetin alt sınıfların yaşam koşullarına ve sivil haklara ve özgürlüğe karşı saldırılarının yeniden canlanması hem de sendikal örgütlenme ve stratejik rolü açısından, İkinci Dünya Savaşı'ndan bu yana deneyimlenen en karmaşık ve dramatik aşamalardan birinde ciddi sonuçlara yol açmaya mahkum bir yenilgidir.
Sendikal eylemin, alt sınıfların yaşam koşullarının tavizsiz savunulmasını bir kenara bırakarak politik, parti ve kurumsal alana kayması, referandum kampanyası sırasında olduğu gibi sendikal eylemin yerini parlamentarizmle iç içe geçmenin alması durumunda yenilginin kesin olduğu ortaya çıkmıştır.

Landini ve CGIL liderlik grubu, referandum aracını seçerek, milyonlarca işçinin kaderini sınıf düşmanının eline bırakmanın ve Kasım genel grevinin başarısının, en azından referanduma kadar işçileri harekete geçirecek mücadele yolları inşa etmeden son aylarda sönmesine izin vermenin ağır sorumluluğunu üstlendi.
Beş referandumdan dördünü destekleyen CGIL, bu nedenle, "geniş alan"ın manevralarıyla, yani önceki merkez sol hükümetlerde krizin maliyetlerini tamamen sınıfımıza yükleyen politikalar benimseyerek kendilerini öne çıkaran partilerle iç içe geçmiş olan tüm referandum meselesinden zayıflamış olarak ortaya çıkıyor. Böyle bir ittifak, CGIL'nin işçilerin asgari hayati ihtiyaçlarına yönelik burjuvazinin benzeri görülmemiş saldırısına karşı koyma iradesini ve yeteneğini açıkça etkilemiştir, bu nedenle hükümete ve işverenlere karşı önemli bir muhalefeti dile getirmek bundan sonra daha da zor olacaktır.
PCI'nin 1980'de FIAT anlaşmazlığının feci şekilde sonuçlanmasının ardından desteklediği 1984 referandumunun kayan ölçekte yenilgisinin ciddi bir düşünceye yol açmadığı anlaşılıyor. İşverenler ve sosyalist Craxi hükümeti, neoliberal ve işçi karşıtı politikaların onaylanmasında geri dönüşü olmayan bir noktayı işaretleyerek zafer kazandı. Referandum stratejisinin boşluğunun bir başka teyidi, Rifondazione Comunista'nın o zamanki sekreter Fausto Bertinotti ile birlikte önerdiği İşçi Statüsü'nün 18. maddesinin uzatılması hakkındaki 2003 referandumuydu; bu da oyların yalnızca %25'ine ulaşarak feci bir yenilgiye uğradı. O zaman, Silvio Berlusconi liderliğindeki merkez sağ hükümet, başlangıçta kendisine karşı bir pozisyon aldıktan sonra, çekimser kalma gerekçelerini destekledi. Çekimserlik, merkez solun ılımlıları (Francesco Rutelli'nin Margherita'sı, şu anda Renzi ve Calenda'nınkine benzer bir rol üstleniyor) ve çok daha ciddi bir şekilde, sadece birkaç iç kaçışla, o zamanlar Piero Fassino'nun liderliğini yaptığı ve Sergio Cofferati'nin de yakın zamanda CGIL liderliğinden ayrıldığı Sol Demokratlar tarafından da destekleniyor.

Bu tür emsaller karşısında, hükümet güçlerinin çekimserlik göstergesini "oy vermeyi bir yurttaşlık görevi olarak belirleyen anayasal ilkelere ihanet" olarak damgalamayı amaçlayan eleştiriler, hem CGIL liderliği hem de Demokrat Parti tarafından yöneltilmiş, boş ve tamamen yetersiz görünüyor.
Bu daha fazla yenilgi, CGIL'de hala mevcut olan, CISL'nin neo-korporatist dönüşüne ve referandum meselesiyle nesnel olarak güçlenmiş olarak ortaya çıkan Demokrat Parti'nin daha ılımlı bileşenlerine aşırı ilgiyle bakan daha uyumlu kesimleri kesinlikle destekleyecektir. Ekonomik, hükümetsel ve politik güç tarafından düzenlenen çeşitli boykotların analizine veya yenilgiyi en aza indirmek için oyların %30'unu talep eden merkez solun o kısmının dolambaçlarına odaklanmakla ilgilenmiyoruz. Bunun, referandum kısayolu aracılığıyla toplumsal ve sınıf çatışmasına bilinçli olarak bir alternatif olarak kendini konumlandıran sendikanın gerçek bir kurumsal kaymasının sonucu olduğuna inanıyoruz.
Öte yandan, bir kez daha tarih onu yorumlayanları ifade eder. Böylece CISL'nin neo-korporatist liderlik grubu da eylemini kurumsal düzeye taşıdı ve geçen 14 Mayıs'ta, tüm hükümet çoğunluğunun tam desteğiyle, işçilerin şirketlerin yönetimine, sermayesine ve kârlarına katılımına ilişkin yeni yasa Hükümleri'nin ortaya çıktığı "çalışmaya katılım" için popüler bir yasa tasarısı için imza toplanmasını teşvik etti. Bunun karşısında, CGIL liderlik grubu, biraz doğaçlama bir aktivizm sergileyerek (sadece tarihsel uyumlu tutumu ve kapitalist çerçeveye tabi olmasıyla açıkça çelişen bir şekilde), kendisini referandum tercihine adamış, toplumsal çatışmayı zayıflatmış ve böylece yakıcı bir yenilgiyi olgunlaştırmıştır.

CGIL içinde bile referandum tercihinin birçok kişi tarafından yetersiz, olası olmayan ve her halükarda toplumsal çatışmanın yerine geçecek bir şey olarak görülmesine ve bu eleştirel değerlendirmelerin çok sayıda başka siyasi örgütte ve taban sendikacılığında da onay bulmasına rağmen, kurumsal sürüklenmeye karşı muhalefet başlamamış, büyük ölçüde azınlıkta kalmış ve toplumsal çatışma daha geniş bağlamlara genelleşmemiştir. Ve şimdi, yenilgiden sonra, bunu tekrar önermek ve üniter bir bağlamda ilerletmek çok daha zor olacaktır. Dahası, yenilgi sadece CGIL liderlik grubunun değil, aynı zamanda ve her şeyden önce, referandum tercihinde cömertçe kendini harcayan tüm militan yapısının yenilgisidir. Bu değerlendirmeler, konfederal sendikacılığın liderlik gruplarında kesinlikle bulunan sorumlulukların arayışına değil, ancak nesnellik ve tarihsel bağlamlandırma ile özdeşleştirilmesi gereken sorumluluklara değil, her şeyden önce, toplumsal çatışmayı genelleştiremeyen ve konfederal sendikacılığın konvansiyonel, kurumsal, bürokratik ve neo-korporatist eğilimlerine etkili bir şekilde karşı koymak için öz-referanslı mantıkları aşamayan tüm sınıf muhalefetini etkileme gerçek kapasitesine atıfta bulunmaktadır.

"İşçiler ve öncüler olarak, herhangi bir paternalist yaklaşımın dışında, öncelikle kitlelerin öznel durumu ve sandıkların da doğruladığı gibi, dağılmış, hayal kırıklığına uğramış, burjuva modellerine kapılmış, büyük ölçüde kayıtsız ve kendi sömürü durumunun pek farkında olmayan, yaşam koşullarına kapsamlı bir saldırı gerçekleştiren şiddetli ve yaygın bir burjuva saldırısı karşısında bile çatışmaya hazır olmayan bir işçi sınıfı gerçeği hakkında kendimizi sorgulamak görevimizdir."

İşçiler ve öncüler olarak, herhangi bir paternalist yaklaşımın dışında, öncelikle kitlelerin öznel durumu ve sandıkların da doğruladığı gibi, dağılmış, hayal kırıklığına uğramış, burjuva modellerine kapılmış, büyük ölçüde kayıtsız ve kendi sömürü durumunun pek farkında olmayan, yaşam koşullarına kapsamlı bir saldırı gerçekleştiren şiddetli ve yaygın bir burjuva saldırısı karşısında bile çatışmaya hazır olmayan bir işçi sınıfı gerçeği hakkında kendimizi sorgulamak görevimizdir. Eksik olan ve hala eksik olan şey, alt sınıfların ve en zayıf ve en az korunan toplumsal kesimlerin çıkarlarını savunmak için birleşik örnekleri ifade edebilen ve inşa edebilen, üretken gerçekliklerde ve kitle hareketlerinde kök salmış militan bir yapıdır. İnşası, ara sıra olmayan bir şekilde, ancak tüm sınıf hareketinin birliğini ve özerkliğini, özellikle de bu özel aşamada olduğu gibi yenilginin teyit edildiği en zor anlarda bile nasıl koruyacağını bilen gerçek bir stratejik farkındalıkla sürdürülmelidir. Sınıfımızın yaşadığı ve önemli zaferlerini gölgede bırakan yenilgilerden kaynaklanan farkındalıktan yola çıkan ve böylece giderek sermayenin lehine dönen toplumsal çatışmanın mevcut kriz durumunun temelini belirleyen giderek daha gerekli bir çalışmadır. Gerekli, acil ve artık ertelenemez bir çalışmadır.

Alternativa Libertaria/FdCA

https://alternativalibertaria.org/imparare-dalle-sconfitte/
________________________________________
A - I n f o s Anartistlerce Hazirlanan, anartistlere yonelik,
anartistlerle ilgili cok-dilli haber servisi
Send news reports to A-infos-tr mailing list
A-infos-tr@ainfos.ca
Subscribe/Unsubscribe https://ainfos.ca/mailman/listinfo/a-infos-tr
Archive http://ainfos.ca/tr
A-Infos Information Center