A-Infos (tr) Italy, Sicilie Libertaria #452: Sinema - Tatami - Özgürlük için savaşan bir kadın (2023), Guy Nattiv ve Za Amir Ebrahimi (ca, de, en, it, pt)[makine çevirisi]

Mahsa Amini, 16 Eylül 2022'de Tahran'da din polisi tarafından zorunlu 
örtünme (başörtüsü) yasasına uymadığı gerekçesiyle tutuklanarak 
öldürüldü... ---- Tatami filminin alt kısmında - Başörtüsü için mücadele 
eden bir kadın İsrailli Guy Nattiv ve İranlı Zar Amir Ebrahimi'nin 
yönettiği özgürlük alanında, İslami rejimin kesin bir reddi var (İran 
uyruklu tüm aktörler sürgünde yaşıyor, Arienne Mandi, ana tercüman Şili 
ve İran uzantılı Amerikalı) ... Tiflis'te (Gürcistan) düzenlenen Judo 
dünya şampiyonası sırasında boyun eğdirilme durumlarının farkına varan 
ve İran rejimine isyan eden korkusuz kadınların hikayesidir. İranlı 
Leile Husseini (Arienne Mandi), tüm rakiplerini kazanan judocudur ve 
altın madalyayı kazanmak için İsrailli bir sporcuyla karşılaşmak 
üzeredir... Meryem (Zar Amir Ebrahimi) antrenördür... İslam 
cumhuriyetinin despotları Leile'e yaralanmış numarası yapıp yarışmayı 
bırakmasını emrederler... din polisi Leile'nin babasını hapseder... 
işkencecilerin akıllı telefonu aracılığıyla ondan tatamiyi terk etmesini 
isterler... Meryem'in ailesi de tehdit edilir ve Leile'i ikna etmeye 
zorlanırlar. yarışmalardan vazgeçin. Sporcunun kocası, çocuğuyla 
birlikte sınırı geçerken dokunaklı bir telefon görüşmesinde onu devam 
etmesi için cesaretlendiriyor... Leila final maçını kaybeder ama en 
yüksek madalyayı, özgürlük madalyasını kazanır... Maryan'la birlikte, 
korumalar tarafından korunur. Olimpiyat Komitesi uluslararası, Paris'e 
kaçmayı başarırlar... Leila, kocası ve oğlunun yanına gelir ve siyasi 
mültecilerden oluşan Judo takımında savaşmaya devam eder.

Tatami, sadece kadınlar için değil, teslimiyetten kaçınma ve 
teslimiyetin her biçimine karşı baş kaldırma seçiminin acı dolu 
öyküsüdür... Kadınların aile ve toplum despotizmi tarafından silindiği 
ülkelerde kadın cesaretinin temsilidir. Devlet... muhaliflik hakkında, 
vatandaşların hayatlarına ve hayallerine karar verdiğini iddia eden 
sistem ve hükümetlere yönelik körü körüne nefreti konu alan bir film... 
"cinayetleri, katliamları, katliamları, soykırımları yönlendiren 
nefrettir ve silahlandıran da nefrettir." bir Tanrı'nın, bir Devletin ya 
da bir Emirliğin altında saklanan suçluların, diktatörlerin, zorbaların 
ve katillerin elidir" (Michel Onfray)... Silah piyasası onların 
inancıdır ve savaş onların kehanetidir ve mesleğin tüm askıları bu 
içkiden içerler. Wall Street'in darağacı.

Tatami Guy Nattiv ve Zar Amir Ebrahimi için şöyle diyorlar: «İsrailli ve 
İranlı sanatçılar sanatta buluşarak kardeşlerini buldular ve aslında çok 
yakın olduklarını ve birçok ortak noktaya sahip olduklarını, sanatın 
kendisini, estetiği, sinemayı paylaştıklarını keşfettiler... Sonuçta 
insanlığın ve kardeşliğin her zaman kazandığını tüm dünyaya gösteren bir 
film yapmayı umuyoruz." En tehlikeli fikirler sapkınlıktır... Özgür 
kadının ahlaksızlığı, düşüncesiz, itaatsiz, cinsiyetçiliğe, ırkçılığa, 
erkek gücünün açgözlülüğüne ait baskılara, devlet cinayetlerinin 
aptallığına kadar isyan etmektir. Bu kolay bir feminizm meselesi ya da 
dünyadaki kadınların durumuyla ilgili dindar iddialar meselesi değil... 
Yalnızca hakları için en aşırı silahlarla bile mücadele eden kadınlar 
şovenist erkek lordluğunun ayrıcalıklarını değiştirmeyi başarabilir. 
Söylemek gerekir ki, uluslararası politikanın en yüksek yerlerinde yer 
alan kadınlarınki de buna dahildir.

Tatami'nin filmsel mimarisi 4:3 formatında, kuru, esaslı bir siyah beyaz 
olarak parçalara ayrılmış ve aksiyonun mekan-zamanını parlak bir şekilde 
çevreliyor... boksun kınandığı belli bir Amerikan sinemasına gönderme 
yapıyor... bkz. - Ruh ve beden (1947), Robert Rossen, John Garfield'la, 
görüntü yönetmenliği James Wong Howe'a ait, senaryosu Abraham 
Polonsky'ye ait (Amerikan Karşıtı Faaliyetler Komitesi tarafından 
komünist olmakla suçlanmış ve Hollywood'da çalışması yasaklanmış), 
Tonight I Won Too (1949) - Robert Wise, Robert Ryan ile, fotoğraf Milton 
R. Krasner tarafından, The Champion (1949) - Mark Robson, Kirk Douglas 
ile, fotoğraf Frank Planer veya Somebody Up There Loves (1956) - Robert 
Wise, Paul ile Newman, fotoğraf Joseph Ruttenberg tarafından -. Beden ve 
Ruh ve Bu Gece Ben de Kazandım'da olduğu gibi... özellikle... Tod 
Martin'in siyah beyaz ortamı, neredeyse belgesel figüratif bir güçle 
çevreyi (Tiflis Spor Sarayı) çerçeveliyor... ama birkaç dış ve iç kısım 
bile sarılmış durumda. aynı tehdit atmosferinde... Armani elbiseleri, 
internet ya da Coop'un içinde büyüyen iyi ailelerin sahnesinde ya da 
televizyon destanında değiliz... bizi trajedinin trajedisine götüren bir 
film. Aşağılanmayı reddeden ve ne pahasına olursa olsun özgürlüğü seçen 
iki kadının hayatı.

Tatami'nin filmsel şiirselliği - özellikle oyuncuların yakın 
çekimleriyle ilişkilendirilen kameranın hafif/şiirsel kullanımı - şair, 
yönetmen ve feminist yazar Forugh Farrokhzad'ın İran'daki cüzamlı bir 
kolonide çekilen olağanüstü belgeseli The House is Black'i hatırlatıyor. 
(1963), İranlı belgesel yapımcısı Forugh Farrokhzad'ın teknik yardımıyla 
yapılmıştır. 12 günde çekildi, kurgusu Farrokhzad tarafından yapıldı, 
seslendirmesi (Kuran ve İncil'den bazı bölümleri okuyan) Ebrahim 
Golestan tarafından yapıldı. 21 dakika sürer. Kuran sevgisini asarak, el 
keserek ve taşlayarak uyguladığını iddia eden rejimin, sosyal zincirin 
son halkasının da içinde bulunduğu yoksulluk, terk edilmişlik ve 
insanlık dışılığa dair ağır bir suçlama.

Elham Erfani ve Nattiv'in senaryosunda pek çok kişinin yazdığı gibi 
siyasi gerilimden eser yok; bunun yerine bir ayna mekânına (Tiflis Spor 
Sarayı) dağılmış, Tiflis'in dayatmalarıyla bağlantılı tablo 
sahnelerinden oluşan güzel bir çerçeve var. İran rejimi (güçlülerin 
odaları, Leile'nin kocasının, oğullarının ve arkadaşlarının televizyonda 
Judo şampiyonasını takip ettiği ve din polisinin içeri daldığı evi)... 
dışarıdan gelen birkaç kişi rejimin klostrofobik tiksintisini 
aktarıyor... Leila'nın babasına yapılan işkence, kocasının oğluyla 
birlikte sınıra doğru kaçması, İran siyasi polisinin sporcu ve antrenöre 
yönelttiği tehditler, din ve devlet baskısının aptallığını ortaya 
koyuyor ve Tatami'ye yıkıcı sinema statüsü kazandırıyor.

Arienne Mandi, Leila'yı olağanüstü bir güçle canlandırıyor... hareketli, 
tutkulu, inatçı ve dürüst... kötülüğe başını eğmiyor... sadece İran 
rejiminin kadınları küçümsemesini reddeden judocuyu değil, aynı zamanda 
iddiaları da temsil ediyor. kendi kaderini tayin etmek için mücadele 
eden bir kadının hakkı... varlığı bir erkek, bir koca veya bir Devlet 
tarafından aşağılanan her kadının yanında, güzellik ve adaletle titreşen 
bu filmi anlamanın anahtarı haysiyet, saygı ve kefarettir.. İran 
rejiminin cesetleri okulu (tüm mutlakiyetçi rejimlerde olduğu gibi) 
erkek kibirini öğretir ve ebedi zulmedici şehitoloji, boyun eğmenin 
doğuşu olarak korkuyu teşvik eder.

Zar Amir Ebrahimi (filmin ortak yönetmeni), İran rejiminin, onun 
kötülüklerini kabul eden veya acı çeken kadın ve erkeklere karşı 
yarattığı paniğin beden imgesidir... Delici bakışları, donmuş duyguları, 
belirsiz davranışları ve acılarıyla Leila'nın koçunu taklit eder. aynı 
zamanda... her kadının güzelliğini ve adaletini kanıtlamak için tüm 
boyun eğme pantomimlerini yıkan kadın ekolalisinin sembolüdür.

Yuval Orr'un ritmik kurgusu, Tod Martin'in siyah beyaz fotoğrafları ve 
kameranın maharetli kullanımı, duygu/şefkati bir üslup haline getiren 
bir filmin temel taşları... Tatami, kadınların, kadınların 
protestolarının bir tür manifestosu. daha adil ve daha insani bir yaşam 
için savaşan gençlerin, isyancıların, İran rejimi tarafından 
katledilenlerin... Başkan Masoud Pezeshkian'a bir kaç tokat karşılığında 
Steven Spielberg ve diğerlerinin tüm filmlerini verirdim. İslam 
Cumhuriyeti'nin... Çünkü biliyorum ki bütün cellatlar, vatanın 
kurtarıcıları ve hoşgörüsüzlüğün ve zulmün peygamberleriyle aynı pis 
kokuya sahiptirler... Hiçbir tiranlık, tarihin barikatlarında birkaç ay 
boyunca söylenen gerçeklere karşı koyamaz. .. o zaman her şey 
görülecek!... bu arada kanalizasyona!... genelevlere!... aptallığın 
tasfiyesi için önemsiz şeyler. Kardeşlik, dayanışma ve adalet için 
zincirlere vurulmaz, özgürlük verilmez, alınır.

http://sicilialibertaria.it
________________________________________
A - I n f o s Anartistlerce Hazirlanan, anartistlere yonelik,
anartistlerle ilgili cok-dilli haber servisi
Send news reports to A-infos-tr mailing list
A-infos-tr@ainfos.ca
Subscribe/Unsubscribe https://ainfos.ca/mailman/listinfo/a-infos-tr
Archive http://ainfos.ca/tr