A-Infos (tr) Italy, FDCA, Cantiere #28: ÇOCUKLUKTAN YETİŞKİNLİĞE EĞİTİM EYLEMİNİN SÜREKLİLİK UNSURLARI - Paola Perullo (ca, de, en, it, pt)[makine çevirisi]

Yakın zamanda vefat eden Franco Frabboni, "Eğitimde Acil Durum", 
"Küreselleşmiş Bir Toplumda Okul" adlı kitabında, küreselleşme sorununu 
yalnızca piyasalar açısından değil, aynı zamanda bilginin 
küreselleşmesine benzer bir olgunun sonuçları üzerinden de ortaya koydu: 
Dünya çapında kültürel tüketim kalıplarının propagandası yoluyla. Bunun 
sonucu ise çoğulculuğu ve eleştirel düşünmeyi yok eden tek düşüncenin 
oluşmasıdır. Frabboni'ye göre, okul, kitlesel insanlığın "virüsüne" 
karşı koymak için panzehirlere sahip olmalı, tek bir düşünceyi, tek bir 
zihni çalıştırabilme yeteneğine sahip olmalı ve pedagoji, öğretim ve 
okul, olumsuzlukları yok etmek için tüm dünyanın kullanabileceği üç ilaç 
haline gelebilir. Tek düşüncenin etkisi, eleştirel ve çoğul düşünmenin 
hakim olması. Frabboni, Çocukluğun ve okulunun tarihi-toplumsal ve 
pedagojik-didaktik kimliğine katkıda bulunarak, Eğitim Bilimleri 
Fakültesi'nin hâlâ merkezinde yer alan metinler geliştirmiştir. Dikkat, 
erkek ve kız çocuğuna, onların özelliklerine ve farklı büyüme anlarında 
bulunma biçimlerine odaklanmıştır: bir yandan, farklı dönemler veya 
aşamalar, konunun bir yelpazeye sahip olduğunun kabul edildiği 
psikolojik kavramlar olarak anlaşılmaktadır. diğer taraftan kişiliği, 
bir dizi değişim olarak anlaşılan bir olgunluk kavramından ziyade, 
bireyin zaman zaman yeni evrimsel görevleri yerine getirmesine izin 
veren genel bir yapı olarak adlandırdığımızda, ihtiyaçların ve bunları 
gerçekleştirmenin belirli yolları Bir üst sınır durumuna doğru hayatın 
her anına uygulanabilecek bir olgunluk tanımı benimsemek daha uygundur. 
"Olgun kişi, yetişkinlik ve çocukluk koşullarını nasıl tanımlarsa 
tanımlasın,

A) Yetişkin olduğunu ve artık çocuk olmadığını biliyor. B) Kendisinin de 
çocuk olduğunu bilir ve kabul eder.

C) Bir daha çocuk olmayacağından ve/veya kalmayacağından emin olan 
çocukla iletişim kurar.

"Yetişkin" yerine "büyük çocuk", "çocuk" yerine de "küçük çocuk" 
koyarsanız bu olgunluk tanımı herkes için geçerli olur. Yukarıda 
belirtilen olgunluk tanımına uygun olarak, kişisel gelişim, yaşam 
boyunca birbirini izleyen farklı varoluş krizlerinin aşılmasıyla elde 
edilen bir dizi farklı olgunlaşma olarak düşünülebilir.

Eğitim eyleminin hangi ortak paydaları düşünme, hayal etme, sezme ve 
icat etme yeteneğinin korunmasını ve güçlendirilmesini garanti eder? 
Öğretmen-öğrenci ilişkisine ilişkin her yaşta geçerli olan unsurların 
olduğunu düşünüyorum. Ve bu anlaşılabilir bir durum. Anlaşılması daha 
zor olan ise, kişinin hangi okulda faaliyet gösterirse göstersin, 
gelişim psikolojisi konusunda ciddi bir bilgiye sahip olmasının yanı 
sıra, okulu "yararlılık"tan ayrı bir fırsat olarak görmesi gerektiğidir. 
Başka bir deyişle, okul ile "gerçek" dünya arasındaki bağlantı konusunda 
büyük bir yanlış anlama olduğunu düşünüyorum; bu bağlantı bir yenilikmiş 
gibi gösterilip bunun yerine neoliberalizmin dikte ettiği kurallarla iş 
piyasasıyla bir bağlantı haline geldi. okula girdi. Bu nedenle, işe 
yaramaz olanın (şu anda hümanist çalışmalar bile işe yaramaz olarak 
kabul edilme riskiyle karşı karşıya... ) en büyük şey olduğu inancıyla, 
kendisini yararlı olandan ayıran ve her yaşta okul zamanı yaşamanın 
koşullarını yaratan bir zihniyeti yeniden kazanmak için çalışmalıyız. 
önemli bir şey. Çocuklar, yapacakları iş ne olursa olsun, bilgi birikimi 
ve öğretmenlerle olan ilişkileri aracılığıyla, gerçekte neler 
yapabileceklerini, neye tutkuyla bağlı olduklarını keşfetmeli, 
düşüncelerinin farkına varmalarını sağlamalıdır. Bu görüş benimsenirse, 
üç ila altı yaşındaki bir çocuk için anlamlı öğrenmeyi tanımlayan şey, 
üniversiteye kadar genişletilebilir. 1991 Anaokulu Yönergesi'nde 
okuldaki öğrenmenin yapıcı-stratejik-etkileşimli olması gerektiği 
tanımlanmaktadır. Piaget, Vygotsky, Bruner, Olson ve Gardner'ın bilişsel 
teorilerine atıfta bulunarak şöyle tanımlanır:

1) öğrenmenin öncelikle yapıcı bir karaktere sahip olması, çünkü bir 
şeyi öğrenmek, bilgiyi kaydetmek veya almak değil, onu uzun süreli 
hafızada zaten var olan bilgiye bağlamak anlamına gelir.

2) Okulda öğrenme sadece aktif değildir, aynı zamanda stratejik bir 
karaktere de sahiptir: strateji esas olarak bir görevi yerine getirmeye 
veya daha genel olarak bir hedefe ulaşmaya yönelik bir yöntemdir. 
Strateji, bilginin kodlanması, dönüştürülmesi ve depolanmasında yer alan 
bilişsel süreçleri veya işlevleri kontrol eder.

3) Üçüncüsü, okulda öğrenme etkileşimli bir karaktere sahiptir: bir 
öğrenme durumunda çocuk veya genç kişi bir eğitim bağlamıyla, yani çok 
sayıda değişkeni, mekanı, zamanı, metodolojiyi, materyali ve aracı 
içeren bir organizasyon yapısıyla etkileşime girer. Öğretmenlerin tutum, 
tarz ve beklentileri. Tüm bunları, birincil bir insani ihtiyaç olarak 
ama aynı zamanda öğretmenle tatmin edici bir ilişkinin sonucu olarak 
duygusal-duygusal boyutla birleştirirsek, her düzeydeki öğretmenlerin 
çalışmalarını birleştiren ortak noktaları kolaylıkla bulabileceğimizi 
düşünüyorum. Bana göre bu bağlantıları bulmak aynı zamanda öğretmenlerin 
rollerini piyasaya işlevsel ideolojilere göre dönüştürmek isteyen, 
devlet okullarının tarihsel rolünü etkili bir şekilde yok eden mevcut 
neoliberal plana karşı çıkmak anlamına da geliyor.

Bibliyografik notlar:

"Eğitim acil durumu, küreselleşmiş bir toplumda okul" F. Frabboni.

"Eğitim bilimleri ve anaokulları"    F. Frabboni

"Gelişim psikolojisi, bilmek ve oluş." Marco Battacchi ve Giuliana 
Giovannelli

http://alternativalibertaria.fdca.it/
________________________________________
A - I n f o s Anartistlerce Hazirlanan, anartistlere yonelik,
anartistlerle ilgili cok-dilli haber servisi
Send news reports to A-infos-tr mailing list
A-infos-tr@ainfos.ca
Subscribe/Unsubscribe https://ainfos.ca/mailman/listinfo/a-infos-tr
Archive http://ainfos.ca/tr